C.K.Norwid nalezal do poznego romantyzmu. Urodzil sie pod Warszawa, w 1821r. Skonczyl Akademie Sztuk Pieknych w Warszawie na wydziale malarstwa i grafiki. Wyjechal do Paryza, gdzie powodzilo mu sie wyjatkowo zle. Pisal wiersze ktore byly przyjmowane negatywnie. Norwid wyjechal zatem do Stanow Zjednoczonych, gdzie pracowal przy urzadzaniu wystaw. Byl bardzo ceniony i zarobil troche pieniedzy, dzieki czemu mogl powrocic do Paryza. Wydawalo mu sie, ze tym razem dopisze mu szczescie i bedzie mogl poswiecic sie literaturze, ale sytuacja nadal byla bardzo trudna dla niego. Wiersze nie sprzedawaly sie i nie pozwalaly na utrzymanie. Norwid zyl w nedzy. Zostal umieszczony w przytulku i tam przebywal przez kilkanascie lat. Zmarl w zapomnieniu, osamotnieniu i nedzy. Zostal pochowany w mogile zbiorowej w Paryzu.
Norwid pisal wiersze "do szuflady". W jednym ze swoich utworow, stwierdzil, ze jego trud wcale nie idzie na marne, poniewaz zostanie odkryty przez kolejne pokolenia. Zostal odkryty na poczatku XXw. przez Zenona Przemyckiego "Miriam". Krytyka literacka uznala go, za czwartego wielkiego romantyka.
Norwid uznawany jest jako poeta oryginalny. Wplywaja na to nastepujace elementy:
Neologizmy
Zwiezle wypowiedzi
Mial trafne powiedzenia, ktore stawaly sie aforyzmami
Snul rozwazania filozoficzne i intelektualne
Laczyl elementy plastyczne z muzyka
Stosowal przemilczenia, zdania urywane
Pytania retoryczne, wykrzyknienia
Zawieral ukryte sensy w wypowiedziach (aluzje)
Jego poezja jest trudna do zrozumienia
Tworzyl plastyczne obrazy
Do najbardziej znanych jego wierszy naleza:
"Fortepian Chopiena"
"Bema pamieci Rapsot zalobny"
"W Weronie"
"Moja piosnka"
"Do obywatela Jhona Browna"
"Pioro"
"Fatum"
"Pielgrzym"
