"FATUM" C.K.Norwid
Utwor sklada sie z dwoch numerowanych zwrotek. Jest krotki. Przedstawia alegorie Nieszczescia, ktore probowalo niczym "dziekie zwierze" napasc na czlowieka i zniszczyc go. Z poczatku czailo sie czekajac na sposobny moment:
"I zatopilo wen fatalne oczy...
-czeka--
Czy, czlowiek zboczy?"
Jednak ukazany przez Norwida czlowiek byl silny psychicznie. Spojrzal na Nieszczescie niczym artysta, ktory zmierzyl sie z tym zjawiskiem jak z modelem. Nie zalamal sie, ale chcial skorzystac na nim. Nieszczescie widzac taka reakcje czlowieka, stracilo pewnosc siebie i ucieklo.
Wiersz ukazuje typowa dla Norwida oryginalnosc. Zawiera alegorie, przemilczenia, zdania urywane, wykrzyknienia i pytania retoryczne. Jego tresc jest zwiezla.
"PIELGRZYM" - C.K.Norwid
Podmiotem wiersza byl Pielgrzym - czlowiek nieustannie podrozujacy po swiecie. Nie posiadal wlasnego domu, ani zadnego majatku. Ludzie nie cenili takich osob i twierdzili, ze sa niewiele warci.
Tymczasem, on sam czul sie szczesliwy. Mogl marzyc, cieszyc sie zyciem, bo mial poczucie nieograniczonej wolnosci:
"Przeciez ja- az w nieba lonie trwam,
Gdy ono dusze ma porywa,
Jak piramide!"
Pielgrzym byl zadowolony z tego co posiadal:
"Przeciez i ja - ziemi tyle mam,
Ile jej stopa ma pokrywa
Dokad ide!..."
Wiersz zawiera madre, humanistyczne przeslanie, skierowane do kazdego czlowieka. Wynika z niego, ze nie nalezy martwic sie brakiem dobr materialnych, ale trzeba umiec cieszyc sie zyciem. Wedlug Norwida, kazdy moze byc szczesliwy, nawet ten, kto nie posiada niczego. W zyciu bowiem, najwazniejszymi wartosciami sa: wolnosc, wyobraznia i optymistyczne podejscie do zycia. Utwor ma charakter refleksyjny i zawiera uniwersalne, ponadczasowe prawdy.
