ELEGIA-
Utwor liryczny o podnioslym, powaznym charakterze, przesycony zazwyczaj nastrojami smutku i melancholii.
Podmiot liryczny rozpamietuje zwykle sprawy osobiste lub istotne problemy ogolnoludzkie (milosc, smierc, przemijanie)
Gatunek ten wywodzi sie z poezji greckiej, gdzie mial scisle okreslona budowe wersyfikacyjna.
Oprocz elegii zalobnej powstawaly tez inne odmiany: elegie dydaktyczne, wojenne, polityczne, milosne.
Elegie pisali: J.W. Goethe, P.Shelley, R.M. Rilke, w polskiej poezji: J.Kochanowski, J.Slowacki, J.Iwaszkiewicz, Cz.Milosz, Z.Herbert
FRASZKA
Krotki, wierszowany utwor poetycki, najczesciej zartobliwy, oparty na dowcipnym pomysle.
Moze byc zroznicowany tematycznie
Ma za zadanie bawic, rozmieszac, ale tez uczyc i sklaniac do przemyslen.
Tworcami fraszek w polskiej poezji byli: W.Potocki, J.A. Morsztyn, J.Tuwim, K.I.Galczynski, S.J.Lec i inni.
HYMN
W czasach antycznych podniosla, uroczysta piesn pochwalna slawiaca bostwa, bohaterow, wzniosle idee, uznawane wartosci.
Wywodzi sie z poezji starozytnej Grecji
Najstarszymi zachowanymi hymnami antycznymi sa hymny homeryckie (VII - Vw.p.n.e).
Pozniejsze hymny podejmowaly roznorodna problematyke: patriotyczna, filozoficzna, moralna. Ich autorami byli: I.Krasicki, A.Felinski, J.Kasprowicz, J.Lechon.
Hymn narodowy to piesn patriotyczna, ktora jest dla kazdego spoleczenstwa wyrazem poczucia wspolnoty narodowej, tradycji i jednosci.
ODA
Utwor liryczny o podnioslym, patentycznym charakterze, utrzymany w tonie pochwalnym lub dziekczynnym.
Oda slawi bohaterow, wazne wydarzenia, wielkie idee, uroczystosci, pojecia.
Pindar, grecki poeta (Vw.p.n.e) pisal ody na czesc zwyciezcow igrzysk.
Horacy, poeta rzymski (Iw.p.n.e) zrezygnowal z tematyki okolicznosciowej na rzecz ody refleksyjnej.
PIESN
Najdawniejszy gatunek poezji lirycznej
